پابلو نرودا مي گويد در ابتدا مضمون اين سرودها در پيرامون پورتوريکو دور مي زده، ولي بعدها رشد کرده و گسترش يافته و ساير سرزمين ها و کشورهاي آمريکاي لاتين را نيز دربرگرفته است. نحوه برخورد شاعر با مضمون کار خود اين دفتر را به نگارخانه اي تاريخي بدل مي سازد که چهره ها و رويدادهاي سياسي آمريکاي لاتين در قرن حاضر از ديوارهايش آويخته است، و بدينسان خواننده با خواندن سرود اعتراض در واقع به سلوکي هدفمند در تاريخ معاصر اين سرزمين غريب مي پردازد، و با گوشه کنارهاي تاريخ آن آشنا مي گردد. دستاورد نرودا را در اين مجموعه خاطره هاي از ياد رفته يا تباه شده مردمان امريکاي لاتين بايد شمرد، که گاه در جامه رنگ ها و بوي هاي بومي و پرواز پرندگان کارائيب عرضه مي شود و گاه عريان، آکنده از زخم هاي جانگزاي مردم آن سرزمين. براي عرضه داشت اين کهکشان مفهوم ها نرودا را عمدتا در سطح چهره ها و رويدادهايي فرا ياد مي آورد که بيش از همه در دگرگون شدن حافظه قومي نقش داشته اند.