(کاش امشبم آن شمع طرب مي آمد، وين روز مفارفت به شب مي آمد، آن لب که چو جان ماست دور از لب ماست، اي کاش که جان ما به لب مي آمد)، با چاپ اين شعر نام رهي معيري پا به عرصه ي پهناور شعر پارسي نهاد که تا آخر عمر به قول علي دشتي نويسنده و شعرشناس نامدار يکي از چهار شاعر غزلسراي برجسته ي ايران به شمار مي رفت. رهي معيري در عرصه ي ترانه سرايي نيز از شيدا و عارف و بهار دست کمي نداشت. او به تصنيف ها و ترانه ها روح و جان تازه بخشيد و با آهنگ سازان بزرگ و نامداري چون رضا و مرتضي محجوبي و ابوالحسن صبا و روح اله خالقي در امر موسيقي همکاري مي کرد و در معيت زنده ياد داود پيرنيا سال ها در برنامه ي موسيقي گل ها حضور داشت. شعرها و ترانه هاي رهي معيري که با صداي خوانندگان برجسته اي چون بديع زاده، غلام حسين بنان و نيز محمدرضا شجريان به گوش جان ها مي رسيد، در بين خواص و عوام بر سر زبان ها افتاد و با ضبط در صفحات و نوارها نام او را به آن سوي مرزهاي افغانستان ، تاجيکستان و هندوستان برد و...