کتاب روايت و کنش جمعي دو معما را کاوش مي کند. اولين مورد از مدتها قبل ذهن دانشمندان علوم اجتماعي را به خود مشغول کرده است: چگونه افراد گرد هم مي آيند تا به طور مشترک در جهت منافع مشترک خود عمل کنند؟ مورد دوم يکي از مواردي است که دانشمندان علوم اجتماعي مدتها آن را ناديده گرفته اند: چرا کساني که فعاليت جمعي را ترويج مي کنند اغلب به داستان روي مي آورند؟ چرا وقتي فعالان خواستار اقدامي مي شوند ، نامزدها درخواست رأي مي کنند ، سازمان دهندگان به دنبال اعضاي جديد مي گردند ، ژنرال ها نيروهاي خود را جمع مي کنند يا مربيان به بازيکنان خود انگيزه مي دهند ، اين همه داستان پردازي وجود دارد؟ فردريک دبليو مير استدلال مي کند که پاسخ دادن به اين سوالات مستلزم شناختن قدرت داستان براي غلبه بر موانع اصلي کنش جمعي است: غلبه بر وسوسه سواري آزاد ، هماهنگي رفتار گروهي و دستيابي به درک مشترک از منافع جمعي. در اين کتاب ، مير نشان مي دهد که انسان ها ، هيچ چيز اگر نباشند ، يک حيوان قصه گو ، و داستان خوار هستند. ما از داستان استفاده مي کنيم تا تجربه ي خود را درک کنيم و آن را با معنادار سازيم- روايت هاي شخصي ما احساس هويت ما را تعريف مي کنند و اقدامات ما را مي نويسند. از آنجا که ما توسط روايت تشکيل مي شويم ، مي توانيم توسط داستان هايي که ديگران براي ما تعريف کرده اند تحت تأثير قرار بگيريم. به همين دليل رهبراني که جامعه اي را به عمل فرا مي خوانند ، مي کوشند دعوت خود را در قالب داستاني که در آن تراژدي و پيروزي در تعادل است و در آن شرکت در کنش جمعي بيش از آنکه به منافع شخصي محاسبه شده تبديل شود ، يک امر اخلاقي است در بياورند. کتاب روايت و کنش جمعي با استفاده از بينش هايي از علوم اعصاب و علوم رفتاري ، علوم سياسي و جامعه شناسي ، تاريخ و مطالعات فرهنگي ، ادبيات و نظريه روايت ، طيف گسترده اي از پديده هاي سياسي را از جنبش هاي اجتماعي تا سياست هاي انتخاباتي روشن مي کند تا درسهايي از چگونگي قدرت داستان در پرورش اقدام جمعي ارائه دهد.