فرانتس کافکا در آگوست سال 1912 در خانه دوستش ماکس برود با فليسس باوئر ملاقات کرد. پرانرژي ، سرشار از زندگي وتأثيرگذار ، منشي بيست و پنج ساله همه ي آن چيزي بود که کافکا نبود ، و کافکا خيلي سريع تحت تاثير او قرار گرفت. از آنجا که کافکا در پراگ و فليسه در برلين زندگي مي کرد ، اظهار عشق کافکا عمدتا بصورت مکاتبه بود. نامه هايي پرشور ، خودباخته و مضطرب که تقريبا روزانه و گاه حتي دو يا سه بار در روز ارسال مي شد. اما به زودي پس از اعلام نامزدي در 1914 ، کافکا نگراني اين شد که ازدواج باعث تداخل در نوشته هاي وي و نيازش به تنهايي شود. بيش از پانصد نامه اي که کافکا به فليس نوشت – در طول بهم خوردن رابطه ي آنها ، نامزدي دوباره شان در سال 1917 و فراق نهايي آنها در پاييز همان سال ، هنگامي که کافکا احساس کرد که اثرات سل در نهايت جان او را مي گيرد-. مقياس و ديدي کامل ازآشفتگي دروني کافکا و تلاش بيهوده ي او براي تعادل برقرار کردن بين تمايل خود براي پيوند انساني و نيز علاقه اش به تنهايي براي پرداختن به آثارخود بود. نامه به فليسه کتابي است که برخي از نامه هاي فرانتس کافکا را به فليسس باوئر از سال 1912 تا 1917جمع آوري کرده است. نامه هايي که در طول مکاتباتشان کافکا و باوئر دو بار نامزد کردند و کافکا برخي از مشهورترين آثار خود را از جمله مسخ را نوشت و اولين دستنويس هايش براي رمان محاکمه را آماده کرد. اين مجموعه ابتدا در سال 1967 به زبان آلماني و نخستين بار در سال 1973 به زبان انگليسي منتشر شد.