سکوت من گذشته دارد. به خاطر آن بارها تشويق شده ام. هفت هشت ساله بودم که دانستم هر بچه اي آن را ندارد. سکوت من اولين دارايي ام به حساب مي آمد. ... درطول سال هايي که بعد از آن آمد بارها مورد تحسين زن هاي خانوادمان قرار گرفتم به خاطر توداري ام. به خاطر رازداري ام. خيلي زود فهميدم که به يک صندوقچه مي مانم با دري کيپ و پر از راز. امير از سکوت هاي من کلافه مي شد. سکوت من او را مي ترساند. کم کم عادت به پرحرفي پيدا کردم حتي در مواقعي که لازم نبود. سال ها بعد ياد گرفتم که حرف مي تواند حتي مخفيگاهي بهتر از سکوت باشد.