«در ستايش بطالت» يکي از مشهورترين مقاله هاي برتراند راسل، فيلسوف نامدار انگليسي است که نخستين بار در سال 1932 منتشر شد و از آن زمان تاکنون بارها و بارها به اشکال مختلف تجديد چاپ شده است. راسل در اين مقاله قصد دفاع از بيکاري و تنبلي را ندارد. آنچه او در نظر دارد اين است که ساعات کار زياد و بار بيش از حد کار نه فقط به هيچ وجه مفيد و مساعد نيست بلکه تخريبگر است. از نظر او، مردم در سراسر جهان بيش از اندازه کار مي کنند، و اين باور که کار فضيلت است، خسراني بزرگ به بار مي آورد. کشورهاي صنعتي و متمدن بايد رويه ي گذشته اش در تبليغات را تغيير دهد. راسل پيشنهاد مي دهد که به دليل پيشرفت تکنولوژيک، لازم است ساعات کار کاهش يابد و درعوض با افزايش کيفيت کار اوقات فراغتي براي انسان ها فرهم شود که بتوانند خواسته ها و علايق شخصي خود را دنبال کنند. راسل پيش بيني مي کند که اگر همه فقط چهار ساعت در روز کار کنند، هم نرخ بيکاري کاهش مي يابد و هم شادي مردم افزايش مي يابد.