شاعر و نويسنده‌ي مدرن ايراني، سرنوشت عجيبي دارد. با ايمان به محتوميت سرنوشتش، بي‌وقفه نوشته و مي‌نويسد و از اولين حقوق حياتي زيستن محروم بوده و هست چه برسد به حق انتشار اثر و ديدن کتاب‌هايش در قالب فرزنداني که از اعماق ذهن و جانش بيرون آمده‌اند. شاعر و نويسنده‌ي مدرني که در ايران زاده و پرداخته شده، ناملايمات را از حاکمان، مردم، خانواده و دوستانش توامان ديده و مي‌بيند و باز هم از خودنوشتنش دست نمي‌کشد. چه رنجي عظيم‌تر از اين که کتاب‌هاي درسي بچه‌هاي ايران، کمتر نشاني از روشنفکر مدرن ايراني در تمام صد سال گذشته داشته است؟ با اين همه روشنفکر معاصر ما همواره نوشته و تا پاي جان بر سر انديشه‌اش در احترام به انسان و جهان ايستاده است. ناصر ايراني از جمله‌ي همين نويسندگان بزرگي بود که بي‌وقفه نوشت و هر روز کمتر و کمتر قدر ديد ولي از نفس نيفتاد تا وقتي که ديگر جسمش ناتوان شد و بازايستاد. کتاب «اعترافات گرگ تنها: وقايع‌نگاري يک زندگي» يکي از صدها نوشته‌ي ناصر ايراني‌ست که به گفته‌ي خودش، روايتي صادقانه از کودکي تا جواني اوست، يعني از پا گذاشتنش به اين دنيا در 1316 و گذران زندگي‌اش در دهه‌هاي بيست، سي، چهل تا 1353. اين کتاب که جلد اول خودزندگينامه‌ي ايراني‌ست، با نثري يگانه و هوش‌ربا، وقايع پس از شهريور 1320، کودتاي 28 مرداد 1332 و جريان‌هاي روشنفکري دهه‌هاي سي و چهل و پنجاه را در کنار زندگي‌اي که نويسنده‌ي ما با شور و حرارت بي‌نظيرش گذرانده است، شرح مي‌دهد. اعترافات گرگ تنها آينه‌اي‌ست که ناصر ايراني ابتدا رو به خودش و سپس رو به دوستان و دشمنانش گرفته و از آن بيشتر رو به کشور و مردمش و به همين دليل عيش خواندنش را نبايد از دست داد.