صومعه پارم رماني از استندال است که در سال 1839 منتشر شد روايتگر داستان يک نجيب زاده ايتاليايي در دوران ناپلئوني و بعد از آن ، که مورد تحسين بالزاک، تولستوي ، آندره ژيد، دي لمپدوسا و هنري جيمز قرار گرفت. همچنين اين اين رمان براي اپرا ، فيلم و تلويزيون استفاده شده است.

فابريزيو دل دونگو که از اشراف جوان و ايتاليايي است ، مصمم است که از دستور پدر راست گراي خود سرپيچي کند و براي جنگ براي ناپلئون به ميدان برود. او در نبرد واترلو ، آماده و در عين حال پر از شور و شوق جنگ و جلال ظاهر مي شود. سرانجام با توجه به توصيه ها ، فابريزيو به ميلان باز ميگردد.

در بازگشت چون پدرخوانده اش مارکي دل دونگو، او را از قصر مي راند به نزد عمه اش در پارم پناه مي برد. در واقع، ژيناي بسيار زيبا که بيوه مانده است، با دوک دو سانسورينا ي پير ازدواج کرده است و زينت دربار کوچک پارم است. فابريس جوان، اکنون که راه افتخار نظامي به رويش بسته شده است، در چنين محيطي، براي معاضدت جاه پرستي عمه اش، آماده پيش گرفتن راه کشيشي مي شود و معاون اسقف پير مي گردد. اما، روحيه پر هياهوي او، که هدفي حقيقي ندارد، او را به عشقهاي پرحادثه و زودگذر مي کشاند …