"موميا و عسل" مجموعه داستاني است به قلم "شهريار مندني پور" که شامل سيزده داستان کوتاه بوده و کارکردهاي زبان و نحوه ي به کارگيري آن بيش از همه در آن به چشم مي خورد. آن سوي داستان هاي اين کتاب، افرادي هستند که رنج مي کشند و اين رخدادهاي رنج آور، وجود شخصيت ها را به ورطه ي ترديد مي کشاند. هر داستان معما و رموز مخصوص خود را دارد و "شهريار مندني پور" خوانندگانش را براي کشف راز اين معماها از هزارتوي پيچيده ي عواطف، هويت و تجربه ي شخصيت ها عبور مي دهد. داستان "موميا و عسل" که نام مجموعه هم براساس آن انتخاب شده، زندگي يک خانواده ي اصيل و مرفه شيرازي را زير ذره بين مي برد؛ در روز هفتم پدربزرگ خانواده، وصيت وي گشوده مي شود و او وصيت کرده که فرزندانش در خانه ي اجداديشان سکني گزينند. قاعدتا همه ي آن ها حاضر نيستند به اين وصيت تن دهند و تفرقه و گسست، تبري بر ريشه ي اين خانواده ي بزرگ خواهد بود. داستان ديگر اين مجموعه "زير بال درنا" نام دارد که به زندگي يک کارمند جزء مي پردازد. منبع درآمد اصلي اين مرد، کشتن سگ هاي بياباني است اما حتي براي او که تمثيل بي رحمي است، عشق منادي نجات خواهد بود. يکي ديگر از قصه هاي اين مجموعه با عنوان "بشکن دندان سنگي را"، قصه ي پسري سرباز است که در دياري غريب به توهم و خيال دچار گشته است و راوي قصه دختري است که نامزد اوست. دختر از طريق نامه از احوالات نامزدش با خبر مي شود و داستان با روايت او و نامه هاي رد و بدل شده پيش مي رود. باقي داستان هاي اين مجموعه به قلم "شهريار مندني پور" عبارت اند از: "پسرک آن سوي رود"، "نارنج هاي شرير شيراز"، "باران اندوهان"، "مردمک هاي خاک"، "سنبل ابليس"، "فصل هاي برزخ"، "نظريه ي پنجشنبه"، "دره ي مهرگياه" و "طوطي پير بر بام قزاق".