آلبر کامو در اولين رمانش با نام مرگ خوش، که در ميان دست نوشته هاي شخصي اش و پس از مرگ او در سال 1960 به دست آمد، پايه و اساس کتاب بيگانه را پي ريزي کرد-چرا که هر دو رمان، به مردي الجزايري مي پردازند که مرتکب قتلي مي شود. کامو با نوشتن رمان مرگ خوش، جنبه هايي از خود را نشان داد که در ساير آثار داستاني او ديگر تکرار نشد. مرگ خوش، داستان فردي قانون مدار است که موفق به رهايي از قيد و بندهاي وجود خود مي شود، اما اين اثر همچنين، تصويري بسيار صادقانه از زندگي نويسنده ي جوان خود نيز هست. رمان، داستان مردي به نام پاتريس مرسو را پي گرفته و با او تا خانه ي مقتول، سفري تبعيدگونه، انزوا و مرگ همراه مي شود. مرگ خوش، پنجره اي را رو به دنياي تخيلات و تصورات يکي از بزرگترين نويسندگان قرن بيستم مي گشايد.