اتاق روشن (به فرانسوي: La chambre claire) کتاب کوتاهي است که در سال 1980 توسط رولان بارت ، نظريه پرداز ادبيات و فيلسوف ادبي فرانسوي منتشر شد. اين کتاب همزمان جستجويي است درباب ماهيت و طبيعت عکاسي ونيز سوگنامه اي است براي مادر فقيد بارت. کتاب اتاق روشن تأثيرات عکاسي را بر تماشاگر بررسي مي کند. (چنين چيزي از عکاس متمايز است و همچنين از ابژه ي عکاسي شده ، بارت آن را " spectrum " مي نامد).
بارت در کتاب اتاق روشن طي يک بحث عميقا شخصي درباره تأثير عاطفي پايدار برخي از عکس ها ، عکاسي را نمادين مي داند ، که به کدهاي زبان يا فرهنگ غيرقابل کاهش است و همانقدر بر روي بدن تأثير مي گذارد که بر روي ذهن. اين کتاب مفاهيم دوگانه ي استوديوم و پنکتوم را توسعه مي دهد: استوديوم که تفسير فرهنگي ، زباني و سياسي يک عکس را نشان مي دهد. و پنکتوم که نقطه اي از زخم را نشان مي دهد ، و جزئيات را با رابطه مستقيمي که با ابژه يا شخص درون عکس برقرار مي کند، شخصا لمس مي کند.
در اين کتاب قابل تامل بارت نظرش را در مورد هنرمنداني چون آودون، کليفورد و ... بيان کرده و عکاسي را خارج از کدهاي زبان يا فرهنگ ارائه مي دهد. عکاسي از ديد بارت مديومي است که مرگ را واقعي تر از هر مديوم ديگر ارائه مي دهد. اين رويکرد پيشگامانه ، اتاق روشن را بعنوان يکي از مهمترين کتابهاي نظري در زمينه ي عکاسي در کنار کتاب"درباره عکاسي" نوشته ي سوزان سونتاگ تثبيت کرد.
مجله ي نيوز ويک درباره اين کتاب نوشته است:
"[بارت] در اين کتاب خارق العاده چيزي دقيق تر از جدل صرف انجام داده است. بارت در مسير رسيدن به آخرين کشف دردناک خود ، خواننده را به سفري کاملا قصيده وار و روان در قلب زندگي خود و رسانه اي که عاشق آن بوده است ، مي برد ، رسانه اي که با "واقعيت حل نشدني" وضعيت انسان معاشقه مي کند. "