"کيمياي سعادت" از "ابو حامد امام محمد غزالي طوسي" شاهکاري است در حوزه ي اخلاق زندگي که در آخرين سال هاي سده ي پنجم هجري به فارسي نگارش شده است. اين اثر گرانبها که يکي از نمونه هاي درخشان نثر فارسي به حساب مي آيد، چکيده اي است از کتابي با دو برابر حجم حاضر که "امام محمد غزالي" آن را تحت عنوان "احياءالعلوم" به زبان عربي تاليف نموده است. البته با توجه به مطالب مهم عرفاني، اخلاقي و انسان شناختي موجود در "کيمياي سعادت"، اين اثر بيشتر از اينکه چکيده ي کتاب قبلي تلقي شود، نسخه ي فارسي و گلچين شده ي آن به حساب مي آيد.
نثر "امام محمد غزالي" فصيح و دقيق است و اين سبب شده تا کمتر نويسنده اي بتواند از حيث سلاست متن و در عين حال غنا و دقت نگارشي، با وي رقابت کند. نثر به کار رفته در اين کتاب، نثر صوفيه است که از ويژگي هاي آن مي توان به جلوه ي آهنگين و موسيقيايي متن در کنار عنصرهاي جناس، سجع و تکرار اشاره کرد. اين ساختارهاي موزون و آرايش هاي هجايي منظم، تشبيهات و تمثيل هاي "امام محمد غزالي" را در نثري که بوي شاعرانگي دارد به خواننده منتقل مي کند. بيان آهنگين و نظم وار مطلب سنگين فقهي و فلسفي، نفوذ آن را در مخاطب بيشتر مي کند و حسي خوشايند را از تجربه ي مطالعه ي "کيمياي سعادت" به دست مي دهد. اين اثر ارزنده ي ادبي که مضامين خود شناسي، خداشناسي و دنيا و آخرت شناسي را مورد بررسي قرار داده، اين بار با مقدمه و تصحيح "بهاءالدين خرمشاهي" در اختيار خوانندگان قرار گرفته تا با توضيحات مختصر بعضي از واژگان دشوار و ارائه ي معناي آيات و احاديث، خوانش آن براي مخاطبان راحت تر گردد.

بدان که توبه بازگشتن به خداي تعالي است. اول قدم مريدان است و بدايت راه سالکان است. و هيچ آدمي را از اين چاره نيست؛ که پاک بودن از گناه، از اول تا به آخر، کار فرشتگان است.