از مجموعه کتاب هاي ساختار و مباني ادبيات داستاني به قلم نادر ابراهيمي، جلد سوم آن براعت استهلال يا خوش آغازي نام دارد که نگارنده ابتدا به تعريف خود مفهوم و سپس توضيح انواع مختلف آن مي پردازد. براي بسياري از نويسندگان بزرگ دنيا، شروع داستان، علي الخصوص بند هاي نخست آن سخت ترين بخش کار جلوه کرده است چرا که آغاز داستان مي تواند تاثير مهمي در مقبوليت کل اثر داشته باشد. نويسندگان بزرگي همچون گابريل گارسيا مارکز معتقدند که در صورت ارائه ي آغازي قوي و دلپسند، باقي داستان از جهت لحن و درون مايه راحت تر شکل گرفته و از همين جهت، نوشتن چند داستان کوتاه را از خلق اثري بلند سخت تر مي داند. مساله ي خوش آغازي در ادبيات ايران زمين بيشتر در دنياي شاعران مطرح بوده است و در صورتي که شاعري اقدام به خواندن اثر خود در جمعي مي کرد، به وجد آمدن حاضران در همان ابتداي شنيدن شعر، نشانگر برخوردار بودن اثر از آغازي دلنشين و خوش و براعت استهلال مي بود. اما در مقوله ي داستان نويسي و قصه پردازي نگارنده اظهار مي کند که اثري داراي براعت استهلال است که آغاز آن به شکل موثري در ارتباط با پاي بست هاي اصلي و ساختارهاي اساسي داستان باشد و در عين حال از زيبايي و مقبوليت براي مخاطب برخوردارباشد. هر يک از عنصرهاي تصوير، کاراکتر، درون مايه، بلاغت و بيان، فضا سازي و حرکت، بافت، موضوع و سبک مي توانند در آغاز داستان به کار گرفته شوند و نوعي از استهلال محسوب شوند. نادرابراهيمي پس از تعريف خوش آغازي، يک به يک مواردي که پيش تر ذکر شد را به عنوان انواع استهلال در اين کتاب شرح مي دهد.