کتاب کلود ولگرد، اثري نوشته ي ويکتور هوگو است که نخستين بار در سال 1834 انتشار يافت. کلود، از ساکنين محله ي تروا و مردي فقير و گرسنه است که هيچ تحصيلات و يا کمکي از جامعه ي پيرامونش دريافت نکرده است. او يک روز از روي تهيدستي و بيچارگي، به اندازه ي مصرف سه روز معشوقه و فرزندش، هيزم و نان مي دزدد. کلود اما دستگير و در زندان کلروو به پنج سال حبس محکوم مي شود؛ زنداني که سابقا کليسايي قديمي بوده اما اکنون به بازداشتگاهي با امنيت بسيار بالا تبديل شده است. زندانيان محبوس در کلروو، روزها به کارهاي سخت گماشته مي شوند و شب ها را در سلول هايي نمور به صبح مي رسانند. به آن ها قبل از خواب، مقدار کمي غذا داده مي شود تا توان کار کردن براي فردا را داشته باشند. اما اين غذاي کم اصلا براي کلود کافي نيست. روزي، يکي از از هم سلولي هاي کلود، خلافکاري جوان و خجالتي به نام البين، پيشنهاد مي کند که غذايش را با او شريک شود. و بدين شکل، يک رابطه ي دوستانه ي جذاب و ماندگار شکل مي گيرد.