رمان نناميدني، به طور کلي از مونولوگ هاي از هم گسيخته و مجزاي شخصيتي بي نام و نشان و بي حرکت تشکيل شده است. داستان کتاب روي هيچ موضوعي متمرکز نيست و براي اين که آيا شخصيت هاي ديگر، واقعا وجود دارند يا فقط صورتک هايي از خود راوي هستند، نيز جوابي قطعي و متقن وجود ندارد. شخصيت اصلي نناميدني، خلق شخصيت هاي دو کتاب ديگر سه گانه ي بکت را نيز، کار خود معرفي مي کند. رمان، تلفيقي از خاطرات و تخيلات هستي گرايانه ي راوي است و بسياري از آن ها، اين احتمال را به ذهن متبادر مي کنند که زباني که راوي صحبت مي کند، او را ساخته و شکل داده است. ساير شخصيت ها[اگر بتوان آن ها را از راوي، جدا در نظر گرفت]نقش شنونده اي منفعل را در گفت وگوها ايفا کرده و در خيلي اوقات هم، دليل آغاز مکالمه ها هستند. لحن راوي در سراسر رمان، نااميد و مستأصل باقي مانده و حرف هايش را جملاتي بلند و طولاني شکل مي دهند. کتاب با جمله ي «نمي توانم ادامه دهم، ادامه خواهم داد.» پايان مي پذيرد که بعدا به عنوان نام کتاب مجموعه آثار بکت، انتخاب شد. نناميدني در سال 1953 به نويسندگي ساموئل بکت، انتشار يافت. اين کتاب، سومين و آخرين اثر از رمان هاي سه گانه ي بکت است که با «مالوي» آغاز شد و با «مالون مي ميرد»، ادامه يافت.