اولين رمان مجيد غروي فضاساز است، دايره ي گسترده ي واژگان و تلاش نويسنده براي ساختن يک تاريخ شخصي، از آن رماني فلسفي ساخته که در ارتباط مستقيم با زمان و مکان قرار دارد. مخاطب اين رمان مدام با سوال هاي راوي همراه مي شود و به تدريج مانند او در واقعيت عناصر و تاريخ بيروني ترديد مي کند. و اين ترديد کليد مهم خوانش رمان است. شکي که کم کم کل اثر را در برمي گيرد و باعث مي شود مردگان به سخن آيند يا احضار شوند. براي همين سبّت چونان وضعيتي است در آفرينش که طي آن تاريخ خصوصي يک انسان و شهرش از تاريکي اي عميق بيرون کشيده مي شود.