« رشته ي پي درپي پرسش ها را پاياني نيست. اين کتاب بر اساس درس هايي نوشته شده که تلاشي بود براي طرح اين پرسش ها، و در بهترين حالت بايد کوششي به حساب آيد براي تدقيق زمينه يا افق معنايي آنها. اکنون وقت آن رسيده است که بيشتر به شيوه هاي درست طرح سئوال ها بيانديشيم، و کار خود را تلاشي گروهي براي يافتن مرزهاي معنايي پرسش ها بدانيم. ميان انبوه پرسش هاي روياروي ما، يکي خود را چون سوالي بنيادين مي نماياند، و به نظر مي رسد که همه ي فيلسوفان هرگاه به هنر انديشيده اند خود را برابر آن يافته اند، و اگر نه تمام آنها، بيشترشان سوداي پاسخگويي به اين پرسش کليدي را در سر داشته اند، و يا بسياري از مسائل را گرد اين سئوال طرح کرده اند. پرسش چنين است: نسبت زيبايي و هنر با حقيقت چيست؟»