من به داستان به عنوان يک کپي از زندگي نگاه نمي کنم . کپي کردن شکل عادي بخشي از زندگي براي من نويسنده ارزشي ندارد. داستاني که مي نويسم بايد جهاني تازه ، شرايطي تازه، داشته باشد. بايد اشيا و رفتار اشيا شکل بديعي به داستان بدهد. بايد يک زيبايي تازه خلق کرد. زيبايي که حتما معنا دار خواهد بود . استمرار در نوشتن به منظور کشف فضا هاي تازه در حين نوشتن است. چرا که نوشتن کشف است. ممکن است نويسنده اي در شروع کار کليت داستاني را در ذهنش نداشته باشد. اين خصوصيت شکاف نوشتن است که اجزا و شکل و پيکره ي داستان را پيدا مي کند و در نهايت ايجاد داستان بديع مي کند... همه اينها را بايد به صورت يک هارموني ايجاد کرد. در اين هارموني کلمات هر جزيي، هر تصويري و هر کلمه اي جاي خودش را دارد....