جلد نخست از اين مجموعه به بررسي انديشه و سبک نگارش گوته، کانت و هگل از شخصيت هاي برجسته اي که خدمات ارزنده اي به کشف ذهن کرده اند اختصاص يافته است. به تصريح کتاب: "به نظر کوفمان (نگارنده) نويسندگان فيلسوف که مبهم مي نويسند از قبيل: کانت و هگل و هايدگر مي خواهند تا مطلبي را از خود و ديگران مخفي سازند و در برخي از موارد در صدد پنهان کردن نادرستي مواضع خود مي باشند و در برخي از موارد نيز اين ابهام مربوط به شخصيت حقير آن هاست. از نظر کوفمان، نگارش مبهم ابزاري براي فريب دادن ديگران است و نوعي خدعه مي باشد. و آنان که خود را بدون شناختن ذهن خويش فريب مي دهند معمولا براي شناختن و نگارش در باب ذهني انساني از شايستگي چنداني برخوردار نيستند. از نظر کوفمان، ميان شکست در سبک نگارشي و شکست در کشف ذهن، رابطه اي ذاتي وجود دارد. اين صرفا از روي اتفاق نيست که کوفمان فهميده است آناني که بد مي نويسند، اصولا حرفي براي گفتن ندارند به استثناي هگل. او کساني را که مبهم مي نگارند (کانت و هايدگر و آدلر ويرنگ) در کشف ذهن، صاحب سهام نمي داند. به همين سياق، بر طبق راي او آناني که سهمي شايان در کشف ذهن دارند (گوته و نيچه و فرويد) همگي در امر نوشتن، شاه کاري مي آفرينند".