کتاب روانشناسي توده اي و تحليل اگو، اثري نوشته ي زيگموند فرويد است که اولين بار در سال 1921 منتشر شد. فرويد مانند گوستاو لوبون (فيلسوف و جامعه شناس فرانسوي) عقيده دارد که فرد به عنوان بخشي از توده، حسي از قدرتي نامحدود را به دست مي آورد و گستره ي کارهايي که مي تواند انجام دهد نيز به دليل وجود همين احساس قدرت، بسيار وسيع تر مي شود. فرويد، توده ها را به دو دسته تقسيم مي کند. نوع اول، توده هايي با عمر کوتاه هستند که علاقه اي ناگهاني، شديد و البته گذرا (مانند مدهاي مختلف)، از ويژگي هاي اصلي آن ها به شمار مي آيد. نوع ديگر، ماندگاري و ثبات بيشتري دارند و کاملا سازمان يافته هستند (مانند کليسا يا ارتش). فرويد در کتاب روانشناسي توده اي و تحليل اگو، به نظريه ي غرايز بازمي گردد و بيان مي کند که توده ها بر اساس پيوستگي هاي برآمده از ليبيدو در کنار يکديگر باقي مي مانند.