در دهه ي هفتاد ميلادي سينماي آمريکا، فيلم هاي مثال زدني زيادي ساخته شدند که ارتباط فرانسوي، آخرين نمايش فيلم، مش و هارولد و ماد تنها تعداد اندکي از اين فيلم ها بودند. اين دهه به عنوان يک نقطه ي دگرگوني حياتي در تاريخ فيلم سازي به حساب مي آيد؛ بسياري از فيلم هاي اين دوره از گمنامي روي کار آمدند و به عنوان مرجعي براي استعداد هاي جديد کارگرداني شناخته مي شوند. کتاب سال هايي که سينما مهم بود اثر توماس الزاسر، الکساندر هورواث و نوئل کينگ مجموعه اي از تاليفات پژوهشگران و نويسندگاني است که ارزيابي هاي در حال تغيير سينماي دهه هفتاد آمريکا را طرح بندي کرده اند. دهه اي که ابتدا از آن به عنوان نسل از دست رفته ياد مي شد و رفته رفته به عنوان هاليوود نوين شناخته شد. سم پکين پا، آرتور پن، پيتر باگدانوويچ، مونتي هلمن، باب رافلسون، هال اشبي، رابرت آلتمن و جيمزتوباک، کارگردان هاي افسانه اي بودند که تکنيک هاي خلاقانه، زيبايي جسورانه و حساسيت مدرني را در سينماي آمريکا توسعه دادند؛ به طوري که گفته مي شود بدون عملکرد پيشگامانه ي اين بزرگان عرصه ي کارگرداني دهه هفتاد، سينماي کارگردان هاي نامي امروز نظيرفرانسيس فورد کاپولا، استيون اسپيلبرگ، جيمز کامرون ، تيم برتون، کوئنتين تارانتينو، رابرت زمکيس و ريدلي اسکات هرگز امکان وجود نمي يافت. در کتاب سال هايي که سينما مهم بود يک بررسي جامع و فراگير درباره ي اين دوره ي پر اهميت فيلم سازي آمريکا صورت گرفته که مشخص مي کند چگونه فيلم هاي دهه ي هفتاد، آگاهي اجتماعي آمريکايي ها را دگرگون ساخته و صنعت فيلم سازي را به صورت جهاني تحت تاثير قرار دادند.