ذهن آدمي را مي توان به باغي تشبيه کرد که مي تواند هوشمندانه کاشته شود يا وحشيانه رشد کند. اگر چه خواه کشت شود و خواه ناديده گرفته شود، بايد ثمره اش را به بادر آورد و به بار مي آورد. اگر بذر سودمندي در آن کاشته نشده باشد، انبوهي از بذر علف هاي هرز در آن مي رويد و همجنس خود را توليد خواهد کرد.