اگرچه عنوان اين کتاب هفت قانون معنوي موفقيت است، اما مي توان آن را هفت قانون معنوي زندگي ناميد، زيرا همان اصولي را عرضه مي کند که طبيعت براي آفرينش هر چيزي در بعد مادي-هر آنچه مي بينيم و مي شنويم و استشمام مي کنيم، مزه مي کنيم و لمس مي کنيم- از آن ها سود مي جويد.
ديپاک چوپرا موفقيت را «گسترش مدام شادماني و تحقق فزاينده هدف هاي ارزشمند» تعريف مي کند. او معتقد است که موفقيت توانايي برآورده سازي آرزوها به آساني است. او در اين کتاب ابتدا درباره ي لزوم اعتقاد به قانون معنوي سخن مي گويد: «در دنيايي که امروزه تا اين حد ماشيني و ديجيتال شده است لازم است انسان ها به بخش معنوي روح خود بپردازند تا بتوانند از آن براي رسيدن به موفقيت و آرزوهايشان استفاده کنند.»
ديپک چوپرا قبل از توضيح قوانين موفقيت، درباره ي چيستي قانون حرف مي زند. او مفهوم قانون را به اين شکل بيان مي کند: «قانون فرآيندي است که طي آن نامتجلي متجلي و ناظر، منظور مي شود. فرآيندي که طي آن نظاره گر منظره مي شود و رويابين روياي خود را متجلي مي سازد.