برتراند آرتور ويليام راسل، ارل راسل سوم ، همه‌چيزدان، فيلسوف، منطق‌دان، رياضي‌دان، مورخ، جامعه‌شناس، نويسنده، فعال سياسي، برنده جايزه ادبي نوبل و فعال صلح‌طلب بريتانيايي بود. راسل در سراسر عمر، خود را يک ليبرال، سوسياليست و صلح طلب مي‌ناميد اگرچه بعضي مواقع بيان مي‌کرد که ذهن شک‌گراي او موجب مي‌شده که احساس کند که در معناي عميق، در هيچ‌يک از اين گروه‌ها قرار نداشته‌است. راسل، يکي از فيلسوفان برجسته? قرن بيستم به‌شمار مي‌رود و «جنبش فلسفي مخالفت با ايدئاليسم» را در اوايل قرن بيستم رهبري مي‌کرد. او را به همراه گوتلوب فرگه، جرج ادوارد مور و لودويگ ويتگنشتاين، از بنيان‌گذاران فلسفه? تحليلي مي‌دانند. او به‌همراه آلفرد نورث وايتهد سعي کرد تا با تلاشي بسيار زياد و با کمک منطق کلاسيک، بنياني منطقي براي رياضيات بنا کند. برتراند راسل: «فلسفه از قديم الايام ادعاهاي بزرگ‌تري داشته است و نتايج کمتري نسبت به ساير شاخه‌هاي يادگيري داشته است... من معتقدم اکنون زمان آن فرا رسيده است که مي‌توان به اين وضعيت نامطلوب پايان داد» - بنابراين، کتاب دنيايي که من مي شناسم، با تلاش کلاسيک برتراند راسل براي نشان دادن ماهيت، ظرفيت و محدوديت‌هاي روش منطقي- تحليلي در فلسفه، آغاز مي‌شود. فيلسوف بريتانيايي برتراند راسل کمک هاي قابل توجهي در اين زمينه کرد، از جمله کمک به ايجاد حوزه اي از تحقيق به نام فلسفه تحليلي و پيشبرد عمل منطق. او همچنين با تمرکز بر تجربه گرايي به روش هاي جديد به تأثيرگذاري بر توسعه فلسفه علم کمک کرد. زيربناي ديدگاه هاي راسل در مورد علم و متافيزيک در کتاب «دنيايي که من مي شناسم» بيان شده است.