تئاتر و همزادش اثر هنرمند و فيلسوف فرانسوي آنتونن آرتو، از زمان اولين انتشار در سال 1938 به برانگيختن، الهام بخشيدن، پرشور و حرارت کردن و به چالش کشيدن مناظرات مربوط به تئاتر ادامه داده است. اين اثر که مانيفست هايي سه گانه در مورد تئاتر ارائه مي دهد، به بسياري از ارزشمندترين باورهاي مربوط به تئاتر و فرهنگ غرب، پرخاشگرانه مي تازد. در نظر آرتو، همزاد تئاتر، چيزي شبيه مقوله ي «سايه» در انديشه ي يونگ است: عنصري ناشناخته و ناخودآگاه که آن را کامل مي کند اما در بسياري از جهات، نقطه ي مقابل آن است. آرتو، خود زبان را يکي از اصلي ترين مقصرين فرهنگي برمي شمرد و حمله هاي او به زبان، گاهي اوقات شکل عجيب و منحصربه فردي به نوشته هايش مي دهد. تلاش هاي او براي بازگرداني اهميت به تجربه ي تئاتر، نقشي بنيادين در سرزندگي و بقاي اين هنر داشته و پافشاري او در تجربه ي حسي درام در مقابله با ادبيات، همچنان فراخوان اصلي براي خلق تئاتر آوانگارد به حساب مي آيد.