خلسه هاي زنانه روايتي از خود زني شخصيت هايي در آستانه فروپاشي است زناني به شدن تنها و نااميد که تلاش ميکنند ريسماني براي چنگ زدن و رهايي پيدا کنند،اين تلاش به سرانجامي نمي رسد و آن ها ناگريز از سقوط به دره اي تاريک و ژرف هستند. مريم بيرنگ در اولين مجموعه داستان خود به سراغ بخشي از حافظه ي جامعه رفته است که صندوقچه از اسرار و رازهاي مگوي زنانه را در خود محفوظ مي دارد. محدوده اي سرخ که مرزهاي شخصي زن و ديگران را تعريف ميکند از اين رو،خلسه هاي زنانه روايت هايي خواندني و آشنا از روند ديگر شدگي زن در جامعه ي امروز نيز هست که نشان ميدهد تعارض هاي بي پايان سنت و مدرنيته چه بر سر زنان ما آورده است.