قسمت هايي از کتاب مرثيه براي پدرم (لذت متن) قصه ي پايان قصه ي واپسين کلمه از پايان قصه اي است که وقت گفتن تمام نمي شود آن را مي گوييم و بازمي گوييم يک کلمه و بعد کلمه ي ديگر تا انگار کلام آخر ناممکن مي شود تا ديگر کلمه اي را نمي شود تحمل کرد. پس وقتي قهرمان داستان به خودش انگار به کسي در دوردست مي گويد: «ايشان را ببخش، چون نمي دانند چه بايد کرد» ممکن است خيال کنيم به خاطر ماست التماس مي کند ممکن است خيال کنيم که راز زندگي داستانيم و تا جايي که به تمناي او پاسخي داده نشود ممکن است در امان باشيم. داستان، پس ادامه مي يابد پس ما ادامه مي يابيم و پايان، يک بار ديگر به داستان ديگري بدل مي شود به داستان ديگري پس از آن