ابو محمد مشرف الدين (شرف الدين) مصلح بن عبدالله بن شرف الدين شيرازي، ملقب به ملک الکلام و افصح المتکلمين بي شک يکي از بزرگ ترين شاعران ايران است که بعد از فردوسي آسمان ادب فارسي را به نور خيره کننده خود روشن ساخت. اين روشني با چنان نيرويي همراه بود که هنوز پس از گذشت هفت قرن تمام از تاثير آن کاسته نشده و شعر اين شاعر هنوز پابرجا و استوار است. مهمترين اثر او در نثر، کتاب گلستان است و از ميان آثار منظوم او، مي توان به کتاب بوستان و سعدي نامه اشاره کرد. همچنين غزليات او نيز بسيار مشهور مي باشد. قسمتي از ديباچه گلستان سعدي را با هم مي خوانيم: منت خداي را عز و جل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزيد نعمت. هر نفسي که فرو مي رود ممد حيات است و چون بر مي آيد مفرح ذات. پس در هر نفسي دو نعمت موجود است و بر هر نعمتي شکري واجب. از دست و زبان که برآيد کز عهده شکرش به درآيد.