"خواب زمستاني" نخستين رمان از نويسنده ي نام آشناي ايراني، "گلي ترقي" مي باشد که در ده فصل به نگارش درآمده و بارها مورد تجديد چاپ قرار گرفته است. "خواب زمستاني" داستان خاطرات يک پيرمرد است که با همکلاسي هاي دوران مدرسه اش بزرگ شده بود و با هم عهد بسته بودند که تا پايان عمر کنار هم بمانند. اما چه کسي از تقدير خود آگاه است؟ تقدير او هم اين بوده که هر روز را در تنهايي و انتظار بگذراند. در اتاقي که جز غريو باد و سوت پاسبان و صداي دندان هاي موشي که چيزي را مي جود، صداي ديگري در آن به گوش نمي رسد. پس کجا رفتند تمام آن رويدادهاي شيرين ساعت هشت؟ آن ايام پرشور جواني؟ آن رفاقت هاي بي غل وغش؟ آن ها همين جا در "خواب زمستاني" اند. در قاب شيشه اي ذهن پيرمرد که هر فصل را با ياد زندگي يکي از دوستانش مي گذراند. قلم خالص و شفاف "گلي ترقي" بر ظرافت و شکنندگي اين مساله مي افزايد. در واقع اين قلم اوست که بر حقيقت پنهان شده لا به لاي سطرها نور افکنده و با فضاسازي و تشبيه هاي منحصر به فردش آن را از ميان تار و پود کلام بيرون مي کشد. يادواره هاي پاره پاره از سرنوشت ياران غار در ""خواب زمستاني"، زندگي هر کدام را به نحوي به تصوير مي کشد. يکي نقاش و ديگري دچار جنون؛ يکي دور از فرزند و ديگري گرفتار حصبه. از ويژگي هاي نگارشي "خواب زمستاني" به قلم "گلي ترقي" مي توان به زبان متمايز قصه پردازي، صحنه سازي هاي مرتبط با موضوع داستان، بيان احساسات شخصيت ها در سير ذهني داستان و نثري روان و صميمي اشاره کرد.