ياسمين، روايتي از عشق و شرافت که همچون باقي آثار م. مودب پور از جان مايه ي طنز و تراژدي در کنار هم برخوردار است. قهرمان اصلي داستان ، پسري است به نام بهزاد که به عنوان تنها پسر يک خانواده ي فقير و تنگدست، سختي هاي زندگي را در کنار خانواده تحمل مي کند. خانواده اي که خيلي زود از بهزاد گرفته مي شود و او مجبور است يکه و تنها بار اين زندگاني پر مشقت را به دوش بکشد. حالا فقط اندوخته ي محدودي از دارايي خانواده براي نوجواني که آخرين سال تحصيل در دبيرستان را مي گذراند باقي مانده تا با آن روزگار سخت و دشوار خود را طي کند. اما داستان تازه شروع شده و حالا شاهد قصه ي بهزادي هستيم که سال آخر پزشکي را مي گذراند. نويسنده براي ايجاد کاراکتر بهزاد سنگ تمام گذاشته و صفات مختلفي را براي او در نظر گرفته و در خلال سطرها مي توان ديد که بهزاد شخصيتي پاک و صادق و با ايمان دارد و به دليل مشکلاتي که در زندگي متحمل شده، بسيار خودساخته است و به اين راحتي در برابر سختي ها جا نمي زند. او همچنين با وجود اينکه از مشکلات مالي عديده برخوردار است اما بسيار با عزت نفس بوده و در عين حال بخشنده است. کم کم در طول داستان شخصيت هاي ديگري همچون کاوه و آقاي هدايت هم به قصه ي بهزاد اضافه مي شوند که هر دو از دوستان صميمي او خواهند بود. اما جرقه ي اصلي داستان، آشنايي بهزاد با دختري به نام فرنوش است که اين جرقه به تدريج، آتش عشقي سوزان را در قلب هاي پريشان آن ها روشن مي کند. اما سرنوشت اين آتش، آتشي که هم چراغ راه بهزاد بود و هم گرمابخش روحش، در ادامه ي داستان مشخص مي شود.