مرده هاي بي کفن و دفن، نمايشنامه اي چالش برانگيز درباره ي ترس ها و رنج هاي جنگ است. مفاهيم متعارف فلسفي سارتر درباره ي آزادي اراده و قدرت انتخاب در اين کتاب به چشم مي خورند اما به نظر مي رسد که مرده هاي بي کفن و دفن از احساسات بيشتري نسبت به برخي ديگر از آثار سارتر بهره مند است. اثر جنگ بر روحيه ي انساني آدم ها، موضوع اصلي اين نمايشنامه است. در اواخر دوران جنگ، گروهي از پارتيزان ها به دهکده اي حمله مي کنند و پس از کش و قوس هاي فراوان، به وسيله ي يگاني از نيروهاي ارتش فرانسه دستگير مي شوند. يکي از اين زنداني ها فرار مي کند و تمامي مردان و زنان اين گروه، شکنجه مي شوند تا اطلاعاتي از او در اختيار ارتش قرار دهند. شرايط در جايي وخيم تر مي شود که يک پارتيزان خود را مي کشد و پارتيزاني ديگر، قبل از اين که بتواند اطلاعاتي بع ارتش بدهد، کشته مي شود.