دربارهی از پاريز تا پاريس
در پاکستان نام هاي خيابان ها و محلات اغلب فارسي و صورت اصيل کلمات قديم است. خيابان هاي بزرگ دو طرفه را شاهراه مي نامند، همان که ما امروز اتوبان مي گوييم! بنده براي نمونه و محض تفريح دوستان، چند جمله و عبارت فارسي را که در آنجاها به کار مي برند و واقعا براي ما تازگي دارد در اينجا ذکر مي کنم که ببينيد زبان فارسي در زبان اردو چه موقعيّتي دارد و به قول معروف چه رلي بازي مي کند. نخستين چيزي که در سر بعضي کوچه ها مي بينيد تابلوهاي رانندگي است. در ايران اداره ي راهنمايي و رانندگي بر سر کوچه اي که نبايد از آن اتومبيل بگذرد مي نويسد: عبور ممنوع و اين هر دو کلمه عربي است، اما در پاکستان گمان مي کنيد تابلو چه باشد؟ راه بند! فارسي سره ي سره و مختصر و مفيد، حداکثر سرعت را در آنجا حداکثر رفتار تابلو زده اند! و توقف ممنوع را پارکينگ بند اعلام کرده اند. تاکسي که مرا به قونسلگري ايران درکراچي مي برد کمي از قونسلگري گذشت، خواست به عقب برگردد،يکي از پشت سر به او فرمان مي داد، در چنين مواقعي ما مي گوييم: عقب، عقب، عقب، خوب! اما آن پاکستاني مي گفت: واپس، واپس،بس! و اين حرفها در خياباني زده شد که به شاهراه ايران موسوم است. اين مغازه هايي را که ما قنادي مي گوييم( و معلوم نيست چگونه کلمه ي قند صيغه ي مبالغه و صفت شغلي قناد برايش پيدا شده و بعد محل آن را قنادي گفته اند؟) آري اين دکانها را در آنجا شيرين کده نامند! از اسم روزنامه هاي معتبر مي گذريم که به نام ستاره کراچي و آغاز و امروز و شيعه و امثال آن منتشر مي شوند. آنچه ما هنگام مسافرت اسباب و اثاثيه مي خوانيم، در آنجا سامان گويند. سلام البته در هر دو کشور سلام است. اما وقتي کسي به ما لطف مي کند و چيزي مي دهد يا محبتي ابراز مي دارد، ما اگر خودماني باشيم مي گوييم: ممنونم، متشکرم، اگر فرنگي مآب باشيم مي گوييم مرسي اما در آنجا کوچک و بزرگ، همه در چنين موردي مي گويند: مهرباني! واقعا بهتر از اين تعبيري براي ابراز تشکر داريد؟ ما اصرار داريم که بگوييم پارک فلان و پارک بهمان پارک نياوران را پلاک هم روي آن زده ايم. اما آنها بزرگترين پارک شهر خود را جناح باغ تابلو زده اند. آنچه ما شلوار گوييم در آنجا پاجامه خوانده مي شود. اين قطار سريع السير را در آنجا تيز خرام مي خوانند! جالبترين اصطلاح را در آنجا من براي مادر زن ديدم، آنها اين موجودي را که ما مرادف با ديو و غول آورده ايم خوش دامن گفته اند. واقعا چقدر دلپذير و زيباست.
كد كالا | 1843 |
قطع كتاب | رقعي |
زبانها | فارسي |
انتشارات | علم |
تاريخ چاپ | 1394 |
ابعاد كتاب | 15 × 22 |
نويسنده | محمدابراهيم باستاني پاريزي |
تعداد صفحات | 576 |
نوع جلد | گالينگور |
تاكنون نظري ثبت نشده است.