بخش نخست کتاب درباره ي تکامل تاريخي روش ساختاري پژوهش متون ادبي است. بحث با زبانشناسي سوسور و منطق پيرس آغاز مي شود و ادامه آن به شرح نظريه هاي ادبي انديشگراني مي رسد چون شکلو فسکي، يا کوبسن، باختين، موکارو فسکي، اسپيتزر، پروپ، يولس، برمون و گرماس. در بخش دوم انديشه هاي بحث شده است که مهمترين نظريه پردازان ساختار گرا در سه دهه ي اخير در زمينه بررسي متن ادبي ارائه کرده اند، متفکراني چون لوي استروس، فوکو، بارت، ژنت، کريستوا و اکو. بخش بعدي به روش شالوده شکني متن مي پردازد که دريدا پايه گذاشته است . نقد اين متفکر از «متافيزيک حضور» انديشه هاي بلوم دمان و ديگر شالوده شکنان و نيز نظريه هاي ادبي فيلسوفان پسامدرنيست چون دلوز وليوتار در اين بخش آمده است. بخش آخر درباره ي تکامل تاريخي و مباحث اصلي آيين هرمنوتيک است. از روش تاويل متون مقدس تا آخرين آثار نظريه پردازان «مکتب دريافت متن». در اين راه انديشه هاي نيچه، فرويد، هوسرل، هيدگر، گادمر، هرش، ريکور، آيزر و ياس درباره تاويل متن طرح شده است.