تا جواني باقيست ثروت و قدرت مانع از اين است که انسان حقيقت را درک کند ولي وقتي پير شد حقيقت مانند يک زوبين از جايي که نمي داند کجاست مي آيد و در بدنش فرو مي رود و او را سوراخ مي نمايد و آن وقت هيچ چيز در نظر انسان جلوه ندارد و از همه چيز متنفر مي شود براي اينکه مي بيند همه چيز بازيچه و دروغ و تزوير است آن وقت در جهان بين همنوع خويش، خود را تنها مي بيند و نه افراد بشر مي توانند کمکي به او بکنند و نه خدايان.