ويکتوريا ملکه پادشاهي متحد بريتانياي کبير و ايرلند از 20 ژوئن 1837 تا زمان مرگش در سال 1901 بود. که به دوران ويکتوريا معروف بود، سلطنت او 63 سال و هفت ماه طولاني‌تر بود. بيش از هر پادشاه قبلي بريتانيا، رکوردي که تا 9 سپتامبر 2015 پابرجا بود، زماني که اين رکورد توسط نوه‌ي وي، اليزابت دوم شکسته شد. اين دوره تغييرات صنعتي، سياسي، علمي و نظامي در بريتانيا بود و با گسترش بزرگ امپراتوري بريتانيا مشخص شد. در سال 1876، پارلمان بريتانيا به او عنوان اضافي ملکه هند را داد. ويکتوريا دختر پرنس ادوارد، دوک کنت و استراثارن (چهارمين پسر پادشاه جورج سوم) و شاهزاده ويکتوريا از ساکس کوبورگ-سالفلد بود. پس از مرگ پدر و پدربزرگش در سال 1820، او تحت نظارت دقيق مادرش و ناظر او، جان کنروي، بزرگ شد. او تاج و تخت را در سن 18 سالگي پس از مرگ سه برادر بزرگ پدرش بدون باقي ماندن مشکل قانوني به ارث برد. اگرچه ويکتوريا يک پادشاه مشروطه بود، اما به طور خصوصي سعي کرد بر سياست هاي دولت و انتصابات وزيران تأثير بگذارد. به طور عمومي، او به يک نماد ملي تبديل شد که با معيارهاي سختگيرانه اخلاق شخصي شناخته مي شد. ويکتوريا در سال 1840 با پسر عموي اول خود، شاهزاده آلبرت ساکس کوبورگ و گوتا ازدواج کرد. فرزندان آنها در خانواده هاي سلطنتي و اشرافي در سرتاسر قاره ازدواج کردند که باعث شد ويکتوريا به "مادربزرگ اروپا" معروف شود..