عموم انقلاب هاي شناخته شده ي جهان، انقلاب هاي کارگري و دهقاني و برآمده از دل فرودستان هستند. اما در تاريخ، انقلاب هايي هم هستند که اشراف و نجبا سردمدار آن بوده اند. يکي از آن ها، انقلاب 1825روسيه است که گروهي از افسران ارتش، نجبا، اشراف، بازرگانان و صاحب منصبان سردمدار آن بودند و عليه نيکلاي اول، تزار روسيه، قيام کردند. کتاب «شاهزاده خانم محکوم» نوشته ي «داريا اوليويه» و ترجمه و اقتباس «ذبيح الله منصوري»، روايت اين انقلاب با محوريت شاهزاده اي فرانسوي تبار است که دل به افسر نجيب زاده ي روسي بسته است و همين عشق پيوند عظيمي ميان او و اين انقلاب و مبارزات آن ايجاد مي کند. مبارزات انقلابي که در قرن نوزدهم و به تأسي از انقلاب فرانسه و شعارهاي آزادي، برابري و برادري اش در تمام اروپا ريشه دوانده بود، قصد داشت حکمرانان تماميت خواه و مستبد را سرنگون و يا مجاب کنند که به حاکميت قانون تن دهند. انقلابيون روسيه در 1825 نيز هدفشان دست يافتن به حکومتي پارلماني و خلاص شدن از شر استبداد بود. رمان تاريخي «شاهزاده خانم محکوم» با دستمايه قرار دادن تلاش هاي انقلابيوني که با توجه به طبقه ي اجتماعي متفاوت شان، مواجهه ي ديگرگوني با اين مسئله داشتند، داستان انقلابي را روايت مي کند که با عشق، خون، شکست، تبعيد و مرگ گره خورد و در تاريخ با همين ها به ياد مانده است.