باران هم چنان به جان درختان برهنه افتاده و تازيانه شان مي زند. باد نيز هم دست باران شده و تا آن جا که در توان دارد مي تازد. خيابان را مه گرفته، چترهايي به سرعت به اين سو و آن سو مي دوند. چترش را به سختي باز مي کند و راه مي افتد. باد، چتر را پس مي زند و به عقب مي راند. يک آن احساس مي کند که چترش با باد بلند مي شود و به هوا مي رود. اگر باد شديدتر مي وزيد، شايد تمام آدم هاي کوچه با چترهاي شان بلند مي شدند و پرواز مي کردند. ياد نقاشي سورآليستي رنه ماگريت مي افتد: قطرات باران به شکل انسان هايي سياه پوش در آمده اند که بر زمين مي بارند.