تئاتر محلي است براي ديدار، مکاني مملو از خطر و احتمالات، اين ديدار بي شک ديدار گفته هاست. کلام در تئاتر «اوليويه پي» از اهميت فوق العاده اي برخوردار است. از اين رو در آثارش بيش تر شاهد تک گويي ها و گفت وگو هاي طولاني هستيم. او در (نمايش ها) شخصيتي بي نام و نشان را به تصوير مي کشد که از گذشته تبار استعمارگر خود شرمگين است و خود را مستحق مجازات مي بيند مجازاتي که خودش بر خود تحميل مي کند. در اين نمايشنامه، اوليويه پي با کمک عناصري چون اسطوره و نماد و با زباني فاخر و شاعرانه دغدغه هاي خود را بيان مي کند، دغدغه افراد فراموش شده در تاريخ، استثمار شده ها، مصلوبان پيشرفت و حتي بچه اي با دست هاي فرسوده از کارخانه هاي تايوان. او کساني را که ديده نمي شوند مي بيند و صداي آن ها را مي شنود و...